Eξηγήστε τον/τους λόγους της επιλογής σας αυτής..

Aπο μικρος που εβλεπα καρτουν στην τηλεοραση εβλεπα σχεδον οτι υπηρχε αλλα πιο πολυ εβλεπα dragon ball το οποιο με καθηλωνε!!!
Μερικες φορες σηκονωμουνα 5 η ωρα το πρωι να το δω φανταστειτε!
Μου αρεσε πολυ η ιστορια αν και ποτε δεν το ειδα ολοκληρωμενο εχω δει τουλαχιστον 10 φορες 20 επισοδια(κολο-επαναληψεις)αλλα και παλι μου αρεσε και ακομα μου αρεσει ;)

Πιστεύω πάρα μα πάρα πολυ κόσμος, έτσι γνώρισε τα anime.
Μέσω του DragonBall που έγινε το σήμα κατατεθέν του ελληινικού κοινού.

καλησπερα και απο μενα.
νομιζω πως αυτο που λες iQuenic ειναι σωστο αλλα οχι και εντελως.
το DragonBall το παρακολουθουσαν παιδια της γενιας του 80 και μετα που δεν ειχαν και μεγαλη επαφη μετα ανιμε.
ανηκω κι εγω σε αυτην την γενια αλλα εγω ειχα την ευτυχια να εχω μεγαλυτερα αδερφια απο τα οποια εμαθα τα εξης:kabamaru iga no,taro the dragonboy,plawres sanshiro,tao tao,ufo robo gredizer,captain harlock
,getta robot,saber rider and many more.
ασε που την παλια καλη εποχη της ερτ τα περισσοτερα παιδικα οπως λεγαμε τοτε ηταν γιαπωνεζικα.θα θυμησω ακομα και νεοτερα οπως οι μουμιν ο νταρτακαν ο μογλης και αλλα.το DragonBall ηρθε πολυ μετα.

:) Ωραία.. αλλά εγώ δεν τα ξέρω.. εγώ μόνο να σχεδιάζω anime ξέρω..
Πάντως το πρώτο anime που είδα ήτανε το Ghost In The Shell, και το έχω ακόμα σε βιντεοκασέτα απο την Ρωσσία, χρονολογείται γύρω στο '95..
Μέχρι το '06 δεν ήξερα τι είναι anime, αλλά άρχισα να κάνω παρέα με τον sarigan2003, οπότε καταλαβαίνεις που έμπλεξα.. Στη αρχή ήτανε να τον βοηθάω να κατεβάζει κάποια anime , 1ας σαιζόν, Jigoku Shoujo για παράδειγμα.. Έλα όμως που μπήκα στον κόπο και το είδα.. έλα ντε που κόλλησα, και απο απλό σκίτσο κατέληξα στο επαγγελματικό anime character creation. This is my story :)

Δεν τίθεται μέτρο σύγκρισης μεταξύ Anime και οποιουδήποτε άλλου Cartoon.

Τα Cartoon είναι κινούμενα σχέδια που απευθύνονται κυρίως σε παιδιά, και μάλιστα αρκετά μικρής ηλικίας. Αυτό είναι ένας γενικός κανόνας, μπορεί κανείς να βρει εξαιρέσεις. Τα Anime είναι το ακριβώς αντίθετο, δεν είναι κινούμενα σχέδια για παιδιά απευθύνονται σε ενήλικο κοινό (με μερικές εξαιρέσεις).

Κυρίως, όμως :

Τα Cartoon είναι ρηχά, σπάνια έχουν κάποια αξιόλογη πλοκή, δεν δίνουν βάθος στους χαρακτήρες, κάποια ψυχολογική η συναισθηματική υπόσταση. Εν ολίγοις είναι αρκετά απλοποιημένα ώστε να γίνονται κατανοητά από το ανήλικο κοινό στο οποίο απευθύνονται.

(Προσωπική άποψη: Ειδικότερα τα Cartoon της σημερινής εποχής είναι περισσότερο ένα εμπορικό προϊόν παρά οτιδήποτε άλλο, υπάρχουν απλά για να πουλήσουν)

Τα Anime δεν είναι απλά κινούμενα σχέδια έχουν πολιτισμικό υπόβαθρο, ιστορία, είναι κουλτούρα (όπως έχουμε εμείς τα δικά μας έθιμα, έτσι έχουν και οι Γιαπωνέζοι). ΓιΆ αυτό και πολλά από όσα βλέπει κάποιος (ακούει, διαβάζει) μπορεί να μην βγάζουν νόημα ή απλά να μην τους δίνει (για να τα καταλάβει κανείς θα πρέπει να έχει έστω και μια μικρή γνώση πάνω στη ιαπωνική κουλτούρα). Δύο παραδείγματα :

1. Ο κόσμος για τους Γιαπωνέζους, και κατά συνέπεια και στα Anime, θεωρείται εγγενής αήθης (ανήθικος, άδικος). Δηλαδή οι κάλοι πεθαίνουν και οι κακοί νικούν, δεν υπάρχει καθαρή διάκριση μεταξύ καλού και κακού οι περισσότεροι χαρακτήρες είναι μια μίξη των δύο. (Βλέπε Basilisk)
2. Γιατί δείχνουν τόσο συχνά, γιατί τους αρέσουν, οι κερασιές (Sakura ή Cherry στα αγγλικά); «mono no aware» περιφραστικά σημαίνει η ομορφιά βρίσκεται στο εφήμερο ή η ομορφιά αυξάνεται με την μεταβατηκότητα γιΆ αυτό και η ομορφιά πρέπει να είναι λυπημένη.(Βλέπε Eikoku Koi Monogatari Emma (στα αγγλικά Emma: A Victorian Romance))

Την πλοκή και ιστορία θα τα αφήσω ασχολίαστα.

Όλοι οι χαρακτήρες, πολλές φορές και οι ασήμαντοι, έχουν μια κάποια ιστορία, ένα υπόβαθρο το οποίο δικαιολογεί τη θέση τους και τις επιλογές τους. Έχουν συναισθήματα, ανάγκες και επιθυμίες και στην πορεία αναπτύσσονται, αλλάζουν και μερικές φορές πεθαίνουν. Μέσα από αυτούς εξετάζονται θέματα και τίθενται ερωτήματα πάνω στη φιλία, το κουράγιο, την αγάπη, την αφοσίωση, το μίσος, την οργή κ.τ.λ. (Βλέπε Gantz (καθαρά για 18 και άνω)(θα το έχω ανεβάσει σύντομα))

Μπορούν να ειπωθούν και άλλα, αλλά είναι περασμένη η ώρα…

Συμπληρώνω σε αυτά το σχέδιο και σαν τελευταία πινελιά βάζω τη γλώσσα (λατρεύω τα γιαπωνέζικα) και ορίστε οι λόγοι που τα προτιμώ.

Best Post until now.
Κοιτα τα anime, οντως έχουνε πιο ανθρωπινη υποσταση, ο σχεδιασμος ειναι πιο κοντα στον ανθρωπινο.. Δυσκολα "ξεχωριζεις" ενα κοινωνικου στυλ anime , απο ενα καλο μυθιστορημα .. Το anime,ειναι αλλος τρόπος σκεψης, σε κανει μερικες φορες να νιωθεις σαν να μην εχεις νιωσει ποτε.. Ενταξει μπορει να τα παραλεω, εγω οπως ειπα και σε αλλα ποστ, μονο να σχεδιαζω ξερω και εχω δει κανα 2 Anime ολο κι ολο .. :)

anime ξελίνησα να βλέπω μικρή με τον αδερφό μου- βλέπαμε Καμπαμαρου μανιωδώς,μετά Ντράγκονμπολ,μετά σαμπζίρο...Εγώ έβλεπα και το Κάντιμπελ :) Έπαθα την πλάκα μου όμως με τα έργα από το στούντιο Γκίμπλι!!!Το Κινούμενο Κάστρο και Το Ταξίδι στη Χώρα των Θαυμάτων,απλά δεν παίζονται!!!Η διαφορά έγκειται στην υπόθεση πιστεύω-τα καρτούν είναι συνήθως ρηχά και απλοικά-καμία σχέση με τα ανιμε!!!(και τα ανιμε είναι απλά πανέμορφα στο σχεδιασμό τους)

Candy, λατρεύω το signature σου, και το κείμενο και την εικόνα :)
Τώρα, όσων αφορά το reply σου, όλη έχουμε μια ιστορία για το πως ξεκινήσαμε να βλέπουμε τα anime, είτε να διαβάζουμε manga :) Ο σχεδιασμός , είναι "επαναστατικός" για μένα.. Για αυτο το λόγο σταμάτησα το κλασσικό σκίτσο, και ασχολήθηκα αποκλειστικά με τα anime//

Υπόθεση, Χιούμορ, Συγκίνηση, Δράση, Γραφικά!

Τέλος

Αρχικό μήνυμα απο notis15

Υπόθεση, Χιούμορ, Συγκίνηση, Δράση, Γραφικά!

Τέλος

notis15, είμαι σίγουρος πως με απλά λόγια έδωσες μια συνοπτική ιδέα για το πως νιώθεις εσύ, αλλά σίγουρα και εμείς και αυτοί που βλέπουνε anime .

Μακάρι το anime, να γίνει καλύτερο απο τα κλασικά καρτουν, θέλω να πω
να περάσει και στις επόμενες γενιές με μεγαλύτερη απήχηση, έτσι ώστε ( καιρός ήτανε ) να φθαρεί λιγάκι ο Mr.Warner or Warner Bros G`men όπως το θέτει κανεις ..