Δεν τίθεται μέτρο σύγκρισης μεταξύ Anime και οποιουδήποτε άλλου Cartoon.
Τα Cartoon είναι κινούμενα σχέδια που απευθύνονται κυρίως σε παιδιά, και μάλιστα αρκετά μικρής ηλικίας. Αυτό είναι ένας γενικός κανόνας, μπορεί κανείς να βρει εξαιρέσεις. Τα Anime είναι το ακριβώς αντίθετο, δεν είναι κινούμενα σχέδια για παιδιά απευθύνονται σε ενήλικο κοινό (με μερικές εξαιρέσεις).
Κυρίως, όμως :
Τα Cartoon είναι ρηχά, σπάνια έχουν κάποια αξιόλογη πλοκή, δεν δίνουν βάθος στους χαρακτήρες, κάποια ψυχολογική η συναισθηματική υπόσταση. Εν ολίγοις είναι αρκετά απλοποιημένα ώστε να γίνονται κατανοητά από το ανήλικο κοινό στο οποίο απευθύνονται.
(Προσωπική άποψη: Ειδικότερα τα Cartoon της σημερινής εποχής είναι περισσότερο ένα εμπορικό προϊόν παρά οτιδήποτε άλλο, υπάρχουν απλά για να πουλήσουν)
Τα Anime δεν είναι απλά κινούμενα σχέδια έχουν πολιτισμικό υπόβαθρο, ιστορία, είναι κουλτούρα (όπως έχουμε εμείς τα δικά μας έθιμα, έτσι έχουν και οι Γιαπωνέζοι). ΓιΆ αυτό και πολλά από όσα βλέπει κάποιος (ακούει, διαβάζει) μπορεί να μην βγάζουν νόημα ή απλά να μην τους δίνει (για να τα καταλάβει κανείς θα πρέπει να έχει έστω και μια μικρή γνώση πάνω στη ιαπωνική κουλτούρα). Δύο παραδείγματα :
1. Ο κόσμος για τους Γιαπωνέζους, και κατά συνέπεια και στα Anime, θεωρείται εγγενής αήθης (ανήθικος, άδικος). Δηλαδή οι κάλοι πεθαίνουν και οι κακοί νικούν, δεν υπάρχει καθαρή διάκριση μεταξύ καλού και κακού οι περισσότεροι χαρακτήρες είναι μια μίξη των δύο. (Βλέπε Basilisk)
2. Γιατί δείχνουν τόσο συχνά, γιατί τους αρέσουν, οι κερασιές (Sakura ή Cherry στα αγγλικά); «mono no aware» περιφραστικά σημαίνει η ομορφιά βρίσκεται στο εφήμερο ή η ομορφιά αυξάνεται με την μεταβατηκότητα γιΆ αυτό και η ομορφιά πρέπει να είναι λυπημένη.(Βλέπε Eikoku Koi Monogatari Emma (στα αγγλικά Emma: A Victorian Romance))
Την πλοκή και ιστορία θα τα αφήσω ασχολίαστα.
Όλοι οι χαρακτήρες, πολλές φορές και οι ασήμαντοι, έχουν μια κάποια ιστορία, ένα υπόβαθρο το οποίο δικαιολογεί τη θέση τους και τις επιλογές τους. Έχουν συναισθήματα, ανάγκες και επιθυμίες και στην πορεία αναπτύσσονται, αλλάζουν και μερικές φορές πεθαίνουν. Μέσα από αυτούς εξετάζονται θέματα και τίθενται ερωτήματα πάνω στη φιλία, το κουράγιο, την αγάπη, την αφοσίωση, το μίσος, την οργή κ.τ.λ. (Βλέπε Gantz (καθαρά για 18 και άνω)(θα το έχω ανεβάσει σύντομα))
Μπορούν να ειπωθούν και άλλα, αλλά είναι περασμένη η ώρα…
Συμπληρώνω σε αυτά το σχέδιο και σαν τελευταία πινελιά βάζω τη γλώσσα (λατρεύω τα γιαπωνέζικα) και ορίστε οι λόγοι που τα προτιμώ.